Kiedy już podejmiemy decyzję o tym że pies będzie nam towarzyszył przez najbliższe kilka lub kilkanaście lat musimy rozwiązać dwa dylematy:
- Czy wybrać psa czy sukę?
- Jakiej rasy będzie nasz pupil?
Patrząc na aspekt płci to niestety ale nie ma tutaj logicznego i jednoznacznie przekonującego argumentu przemawiającego za jednym bądź drugim rozwiązaniem.
Bardzo wiele zależy tutaj od upodobań przyszłego przewodnika oraz przyszłych planów hodowlanych. Warto natomiast przedyskutować wszystkie za i przeciw.
Pies – jak każdy samiec będzie chciał być bardziej dominujący i będzie sie starał bardziej walczyć o przywództwo w stadzie. To co dla niektórych jest wadą , dla bardziej cierpliwych i zdecydowanych będzie zaletą. Takiego dominatora niełatwo przekonać do swojego zdania , lecz jeśli już nam się to uda , mamy pokłady energii, które ów samiec przełoży na polowanie. Na pewno warte rozważenia. Niezaprzeczalną wadą w dzisiejszym uporządkowanym świecie jest oznakowywanie terenu moczem. Każdy pies będzie obsikiwał drzewka i iglaki ku rozpaczy naszej małżonki . W krótkim czasie nasz wypielęgnowany ogródek będzie wyglądał jak po radioaktywnym opadzie z Czarnobylu. Ale cóż , taki już psi urok. W przypadku psa nie występuje dwa razy do roku cieczka , ale pies praktycznie na okrągło jest wrażliwy na płeć przeciwną , więc jak tylko wyczuje, że może zapewnić przetrwanie gatunku będzie rozproszony i trudno będzie nad nim zapanować. U psów , przeciwnie niż u ptaków drapieżnych , to samiec jest większy , lepiej fizycznie zbudowany i predysponowany do polowania. Ma dłuższą kufę , mocniejszy kościec i lepiej rozwinięte zmysły.
Suka – w teorii powinna być bardziej podporządkowana i wpatrzona w swego właściciela. Wbrew pozorom to suka potrzebuje bardziej silnego przewodnika , ponieważ pies daje więcej od siebie w polowaniu , natomiast suka wykonuje tylko wyuczone komendy. Suka oczywiście nie będzie nam niszczyć krzaczków i iglaków , lecz pasja może się objawiać z kolei ogryzaniem drzewek , kopaniem w trawniku i innymi destrukcyjnymi działaniami. Szczególnie modne w ostatnim czasie ingerencje farmakologiczne i chirurgiczne mające na celu sterylizację i brak cieczki mogą (ale nie muszą)powodować wahliwość charakteru , zmiany nastroju , czy wręcz zupełnie abstrakcyjne zachowania.
Suka będzie również bardziej wrażliwa na czynniki atmosferyczne i zranienia w zaroślach . Nabrnięte podczas cieczki sutki bardzo często ulegają podrapaniom w trudnych warunkach terenowych. Dwa razy do roku występuje cieczka, która trwa 21 dni. W tym czasie musimy szczególnie strzec naszej pupilki , gdyż przypadkowy amant może pomieszać nasze plany hodowlane.
Jeśli chodzi o wybór rasy to jest to temat zdecydowanie szerszy i wymagający bardziej dogłębnej analizy. Na wstępie już podzieliłem psy myśliwskie na grupy pod kątem rodzajów polowania do którego dane rasy są predysponowane. Oczywiście nie wyklucza to rozwiązań wszechstronnych , takich jak na przykład używanie wyżła jako tropowca , czy jamnika jako aportera. Ze względu na zwięzły charakter tego opracowanie skupię się jednak na podziale ras przyporządkowanych konkretnemu rodzajowi polowania.
Źródło: Jarosław Pełka - myśliwy od 1992 roku, kynolog. Zajmuje sie szkoleniem psów myśliwskich, jest członkiem Komisji Kynologicznej przy Zarządzie Okręgowym PZŁ w Częstochowie. www.charyzmat.pl